Կարծես թե դարձել եմ ես տուն,

Կարծես թե դարձել եմ ես տուն, Բոլորն առաջվանն է կրկին, Նորից դու հին տեղը նստում, Շարժում ես իլիկը մեր հին: Մանում ու հեքիաթ ես ասում, Մանում ես անվերջ ու արագ, Սիրում եմ պարզկա քո լեզուն, Ձեռներըդ մաշված ու բարակ։ Նայում

Հայոց արքա

Հայոց արքա Արամի մահից հետո Հայաստանի խնամակալությունը անցնում է նրա որդուն՝ Արա Գեղեցիկին։ Ասորեստանում այդ ժամանակ թագավորում է Նինոս արքան, որը բարձր շնորհների է արժանացնում Արային, ինչպես որ ժամանակին՝ նրա հորը: Սակայն Նինոսի կինը՝ Շամիրամը, վաղուց ի վեր լսած լինելով Արայի գեղեցկության

Մխիթար Սեբաստացի. Մխիթարյան Միաբանություն

Մխիթար Սեբաստացի. Մխիթարյան Միաբանություն Մխիթար Սեբաստացին ծնվել է 1676 թվականի փետրվարի 7-ին, Արևմտյան Հայաստանի Սեբաստիա քաղաքում, Օսմանյան կայսրությունում: Նա Հայ կաթոլիկ եկեղեցական գործիչ է, հայագետ, Մխիթարյան միաբանության հիմնադիր։ Մխիթար (աշխարհիկ անունը՝ Մանուկ) Սեբաստացին սովորել է Սեբաստիայի Սբ. Նշան, ապա՝ Էջմիածնի, Սևանի,

Ուսումնական առաջին շրջանի ամփոփում 2022

Գիտե՞ք արդյոք` ինչու է Ծիր Կաթինը կոչվում Հարդագողի ճանապարհ։ Իսկ ի՞նչ գիտեք Վահագնի մասին. ինչո՞ւ են նրան անվանում Վիշապաքաղ։Վահագնը հեթանոս հայերի ամենասիրելի աստվածներից մեկն էր։ Ժողովուրդը նրան Վիշապաքաղ էր անվանում։ Նրա մասին երգը ներկայացնելով` Խորենացին գրում է. «Մենք մեր ականջով

հայրենագիտություն

«Սասունցի Դավիթ» «Վարդան Մամիկոնյան» «Հայկ Բժշկյանց» /«Գայ»/ «Անդրանիկ Օզանյան» «Մարշալ Բաղրամյան» Սասունցի Դավիթ-Գտնվում է՝ Սասունցի Դավթի հրապարակում։ Կառուցվել է 1959 թվականին և իր երկարությունը 9,3 մետր է։ Ճարտարապետ-Միքայել Մազմանյան, Քանդակագործ-Եղվարդ Քոչար։ 2. Վարդան Մամիկոնյան-Գտնվում է՝ Երևանի Օղակաձև զբոսայգում։Կառուցվել է 1975

ՄԱՅՐԵՆԻ

Մեր տոհմը Լոռու հին ազնվական տոհմերից մեկն է։ Իր մեջ ունի պահած շատ ավանդություններ։ Այդ ավանդություններից երևում է, որ նա եկվոր է, բայց պարզ չի՛, թե ո՛րտեղից։ Թե եկվոր է՛լ է, անհերքելի հիշատակարանները ցույց են տալիս, որ նա վաղուց՝ է

Դասարանական աշխատանք

Կետերի փոխարեն գրի՛ ր է, ե  կամ ո: «Մի անգամ իմ բարեկամ մի  որսորդ մեր հանդի անտառուտ սարերից մի եղնիկ նվեր բերեց երեխաներիս համար»: Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո,   երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում  էինք հեքիաթական վերջալույսով վարվռուն սարերին, որոնց վրա